مقالات صنفي

  امروزه دغدغه ها و مشکلات پزشکان عمومی به قدری آشکار و نگران کننده است که حتی در سخنان مسئولین ارشد نظام از بی عدالتی روا شده به این قشر به عنوان یکی از معضلات نظام سلامت یاد می شود. اما واقعیت این است که از بیان مسئله تا یافتن راهی برای حل مسئله تعارضات فراوانی خودنمایی می کند. بدیهی است که وقتی از حل مسئله عاجز باشیم و یا اراده ای جمعی برای علاج وجود نداشته باشد، «تاکتیک» جای خود را با «ترفند» تعویض نموده و صورت مسئله، با همدردی عمیق و زوایای تحلیلی فراوان بیان می گردد تا در این سفسطه، ذهن مخاطب مسحور گردیده و مطالبات وی برای چندی دیگر به غفلت سپره شود. (بیشتر…)

سرانجام پس ازکش و قوس‌های فراوان شرایط برای برگزاری انتخابات هیات مدیره‌ی انجمن پزشکان عمومی ایران فراهم شد؛ انتخاباتی که طبق اساسنامه می‌بایست ۴-۳ سال پیش برگزار می‌شد و اگر در زمان قانونی خود برگزار می‌شد، دوره‌ی سه ساله‌ی هیات مدیره‌ی فعلی ۷-۶ سال به‌درازا نمی‌کشید. بهانه‌های گوناگونی برای این تاخیر عنوان شد اما در واقع از هنگامی که زمزمه‌های فعالین شعب شهرستانی (با این استدلال که هیات مدیره‌ی انجمن پزشکان عمومی ایران باید تبلور اراده‌ی جمعی همه‌ی پزشکان عضو انجمن در سراسر ایران باشد و نه منتخب تعداد اندکی از پزشکان تهرانی) به خواستی رسا و سراسری برای شرکت در انتخابات هیات مدیره‌ی مرکزی تبدیل شد، تلاش‌هایی برای مقابله با این خواست جمعی آغاز گشت. (بیشتر…)

من در رقابت با هیچ‌کس جز خودم نمی‌باشم، هدف من مغلوب نمودن آخرین کاری است که انجام داده‌ام . . . “بیل گیتس”
آنچه گذشت…
در بخش اول مقاله به تعریف کلی از دو نوع پزشکی دولتی و  پزشکی بخش خصوصی بر اساس اقتصاد بازار و مقایسه آن در سیستم بیماری محور و سلامت محور پرداخته شد. همچنین به نقص بازار در عرصه سلامت و راهکار برون‌رفت از آن اشاره‌ای گذرا شد و اکنون ادامه آن در این بخش ارائه می‌شود. (بیشتر…)

حالا که به این‌جا رسیده‌ایم و «طبل توفان از نوا» و «آب‌‌ها از آسیا» افتاده است، باید اعتراف کنم هرگز دلم نمی‌خواست برای فرجام طرح «پزشک امین» چنین تیتری بزنم. الان هم اگر می‌شد با علایم نوشتاری بار عاطفی به این تیتر افزود، مسلماً چیزی از جنس تاثر و تحسر بود نه ذوق‌زدگی که فرضاً یک سازمان دولتی یا نیمه‌دولتی زمین خورده است؛ اگرچه این زمین خوردن در به کرسی نشاندن طرحی باشد که البته کاستی‌های بسیار داشت و بدون هماهنگی با هیچ‌کجا، پله‌های اجرا را دو تا یکی بالا می‌رفت. (بیشتر…)

آدمی پول را اختراع کرد و از آن زمان چیزهای بسیار زیادی را کشف و اختراع کرد!
دولتها همواره تلاش کرده‌اند نقش اصلی را در ارتقای خدمات پزشکی و سلامت و همگانی کردن آن بر عهده بگیرند و بگونه‌ای در این زمینه برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری می‌نمایند که در عرصه‌ی داخلی و مقیاس بین‌المللی بتوانند همه‌ی لایه‌های اجتماعی و اقتصادی جامعه‌ی خود را با کمترین هزینه، از با کیفیت‌ترین خدمات پزشکی برخوردار کنند. (بیشتر…)

در جهان امروز سازمان‌های بیمه‌گر علاوه بر پرداخت حق بازنشستگی، از کار افتادگی، خسارت و… پرداخت هزینه‌ی درمان بیمه‌شدگان خود را نیز به‌عهده دارند، بنابراین تلاش می‌کنند متناسب با حق بیمه‌ی دریافتی، مناسب‌ترین خدمات درمانی را خریداری کنند. (بیشتر…)

باز هم پزشک خانواده، باز هم تاکید بر محوریت پزشک خانواده و پزشک عمومی در نظام سلامت، اما این‌بار در سازمان تامین اجتماعی… .

نگرانی، ناامنی، هراس…
مدتی است فضای آشفته‌ی نظام سلامت استان که آشفتگی آن انعکاسی از نابه‌سامانی نظام سلامت تمام کشور است، آشفته‌تر شده است. جوی ملتهب در مجامع پزشکی استان حاکم شده است. (بیشتر…)

بی‌نظمی در بخش سلامت و عدم برنامه‌ریزی درست در این حوزه منجر به این شده است که هر کدام از سازمان‌های مرتبط در امر سلامت به‌جای حل علمی مشکل سلامت، به‌فکر نجات خود از بی‌نظمی در بخش سلامت کشور افتاده و سعی کرده‌اند بار بخش عظیمی از مشکلات در امر بهداشت و درمان را به‌دوش بیماران و پزشکان عمومی بگذارند. نتیجه‌ی این امر هدر رفتن سرمایه‌ی ملی کشور، تحمیل هزینه به بیماران و درآمد پایین و سردرگمی برای پزشکان عمومی بوده است. (بیشتر…)

سخنی با نمایندگان محترم شهرستان‌های گیلان در مجلس شورای اسلامی
امروز جمعه نهم دی‌ماه سال ۱۳۹۰ شمسی است. درست ۱۰۵ سال پیش در چنین روزی، یعنی در نهم دی‌ماه سال ۱۲۸۵ شمسی، مظفرالدین شاه قاجار در بستر بیماری فرمان مشروطیت را امضا نمود و پنج روز بعد از آن جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
تعجب نکنید اگر بگویم در چنین روزی در جلسه‌ای که به‌دعوت «انجمن پزشکان عمومی شهرستان‌های لاهیجان- سیاهکل- آستانه‌ی اشرفیه- بندر کیاشهر» در محل نظام پزشکی شهرستان لاهیجان برگزار شده بود حضور داشتم، بی‌اختیار به‌یاد شما عزیزان افتادم (بیشتر…)

شتاب سازمان‌‌های بزرگی مانند تامین اجتماعی برای اصلاح نظام خدمات درمانی و اجرای طرح پزشک خانواده برای بیمه‌شدگان خود فارغ از چالش‌ها و ابهامات قانونی این گونه طرح‌ها، خبر از این می‌دهد که دولت و نهاد‌های مرتبط با دولت، ضرورت تغییر یا اصلاح بنیادی در نظام سلامت را سرلوحه‌ی یکی از برنامه‌های اساسی خود قرار داده‌اند. این موضوع چالشی بزرگ پیش روی جامعه‌ی پزشکی در بخش خصوصی فرا می‌نهد که باید هر چه سریع‌تر برای اصلاح ساختار ناکارآمد خدمات خود فکری اساسی بکند (بیشتر…)

به نقل از فصلنامه‌ی پیک نظام پزشکی شهرستان رشت، شماره‌ی ۶، پاییز ۱۳۹۰:
۱٫ مدیریت درمان سازمان تامین اجتماعی استان گیلان با دستور و نظارت مستقیم رئیس سازمان تامین اجتماعی کشور، خود مدارانه و به طورغیر قانونی در صدد اجرای طرحی با نام “طرح پزشک خانواده” در استان گیلان برآمده است! و البته برای اینکه (بیشتر…)

نظام سلامت در کشور ما دچار آشفتگی، بی‌بندوباری و سردرگمی است. بازیگران اصلی نظام سلامت یعنی مردم، نهادهای حاکمیتی و کادر بهداشتی- درمانی از وضعیت موجود که ناشی از طرح‌ها و سیاست‌های غلط گذشته و ناکارآمدی و ناتوانی مسوولان در درک شرایط پیچیده‌ی نظام سلامت و بی‌اطلاعی از پیشرفت‌های جوامع دیگر در این عرصه است، ناراضی‌اند: اکثریت اقشار متوسط و فقیر جامعه به هنگام بیماری نه‌تنها سلامتی، بلکه اندک دارایی خود را در این آشفته‌بازار از دست می‌دهند؛ (بیشتر…)

افراد زیادی کارتون طنزآمیز «کار گروهی در ایران» را دیده‌اند. ضرب‌المثل‌های فراوانی هم در فرهنگ و ادبیات ما وجود دارد که همگی دلالت بر نفی کار جمعی دارد، مثل: «گلیم خود را از آب بیرون کشیدن»، «کلاه خود را نگه داشتن که باد نبرد» و… . البته در هر طنز و ضرب‌المثلی هسته‌ای از واقعیت وجود دارد و تجربه‌ی دهه‌ها و ‌گاه قرن‌ها در آن نهفته است. در جامعه‌ای که هزاران سال توسط سلاطین «قهرمان» و «نیمه‌خدایانی» راهبری شده که تمام صفات نیکو و عالیه را خاص «ذات اقدس همایونی» دانسته و از هر گونه فعالیت جمعی بوی ناخوش و توطئه‌آمیزی استشمام می‌کرده‌اند، طبیعی است که فردگرایی و خودخواهی جای آرمانگرایی و دیگرخواهی را خواهد گرفت. وقتی سرخوردگی‌ها، شکست‌ها و ناکامی‌های اجتماعی عرصه‌ی جامعه را در برگرفته باشد، نجواهای «کاری نمی‌شود کرد» و «فایده‌ای ندارد» و… از همه‌جا به گوش برسد، دعوت به همگرایی و همرایی، دعوت به با هم بودن علی‌رغم تفاوت ایده‌ها، کاری است بس دشوار ولی نه غیرممکن. (بیشتر…)

همه‌ی پزشکان برای دریافت پروانه و تمدید آن نیاز به گذراندن دوره‌های باز‌آموزی و دریافت امتیاز دارند. برگزاری این دوره‌ها هم مشکلات خاص خود را دارد: انتخاب دبیر علمی، تعیین سرفصل‌ها، تعیین زمان و مکان برگزاری و… . دبیران علمی هم مشکلاتی مثل انتخاب اعضای هیات علمی برای سخنرانی، هماهنگ کردن زمان سخنرانی و پیگیری آن دارند و در نهایت سخنرانان باید مطالب آموزشی مورد نظر را تهیه و ارایه کنند و با همه‌ی این تلاش‌هاست که یک برنامه‌ی بازآموزی برگزار می‌شود. (بیشتر…)