همان‌طور که بار‌ها گفته شده، سال‌هاست جامعه‌ی شریف پزشکی به‌ویژه پزشکان عمومی با مشکلات عدیده‌ای مانند نداشتن امنیت شغلی چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی دست به گریبان هستند: 

در بخش دولتی، کار زیاد، حقوق کم، تعداد زیاد بیماران ارجاعی و شلوغی مراکز درمانی به‌ویژه مراکز روستایی چشمگیر است و از یک طرف کمبود امکانات رفاهی و برخورد نامناسب بیماران مراجعه کننده و از طرف دیگر برخورد دور از انتظار متخصصان به‌خصوص در درمانگاه‌های روستایی و شهری- روستایی دیده می‌شود. (بیشتر…)

زمانی که خاطره‌هایت از امید‌هایت قوی‌تر شدند، پیر شدنت آغاز می‌شود.

گاه آسان نیست که بدانی چه راهی در پیش گیری، چه تصمیمی بگیری، یا چه کنی… .
شاید بفرسایی و بخواهی‌‌ رها کنی و‌ گاه تردید کنی که به این‌همه می‌ارزد؟
«تردید» دل‌مشغولی اصلی این روزهای من است… روزهایی که دلایل بسیاری برای نگرانی از آینده دارم. (بیشتر…)

تجربه ثابت کرده است که اگر در مسیر صحیح و استفاده از خرد جمعی بتوان توان، تجربه و اندیشه‌ی افراد دانش‌پژوه یک جامعه را در بستری مناسب همدل و همسو کرد، می‌توان به قله‌های رفیع موفقیت دست یافت. 

نظام پزشکی هر چند می‌تواند تجلی‌گاه این همدلی باشد، لیکن در نگاهی واقع‌بینانه تا رسیدن به یک نظام پزشکی آرمانی فاصله‌ای بسیاری دارد. (بیشتر…)

سازمان نظام پزشکی یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین نهادهای صنفی کشور از سوی بخش وسیعی از جامعه‌ی پزشکی مورد بی‌توجهی است و آن‌گونه که باید و شاید نیز توسط نهادهای دولتی مرتبط با نظام سلامت به بازی گرفته نمی‌شود. سازمان نظام پزشکی به‌عنوان یک سازمان نظام صنفی می‌توانست و باید حلقه‌ای واسط میان جامعه‌ی پزشکی و دولت بوده و از این طریق نقش موثری در سازماندهی نظام سلامت داشته باشد، اما علی‌رغم قدمت و گستردگی، آن کارایی و تاثیرگذاری لازم را ندارد. دلایل متعددی برای نا‌کارآمدی سازمان نظام پزشکی ذکر می‌شود: محدود بودن اختیارات قانونی نظام پزشکی، ناکارآمدی ساختارهای تشکیلاتی سازمان، سیاست‌زدگی و سیاسی‌کاری رهبران آن، بی‌علاقگی و بی‌توجهی اعضای جامعه‌ی پزشکی به عملکرد نظام پزشکی. برخی نهادهای حکومتی و دستگاه‌های دولتی نیز نگران از اختیارات گسترده و قانونی نظام پزشکی، تلاش می‌کنند این نهاد صنفی و مستقل را به‌شکلی وابسته به دولت کنند.  (بیشتر…)

سایت انجمن پزشکان عمومی رشت: نظام پزشکی خانه‌ی ماست؛ همچنان خانه‌ی ماست. «همچنان» به این معنی که حتی اگر از این خانه بیرونت کنند، جایی نداری بروی… حالا که هنوز اتفاقی نیافتاده!
اتفاق؟ البته خیلی هم افتاده، اما عجالتاً مجال بحث و بررسی نیست. باید نشست سر فرصت و در یک فضای غیرهیجانی و آرام و دور از التهاب، البته تا پیش از انتخابات چهار سال بعد، به تک‌تک این اتفاقات رسیدگی و برای جلوگیری از تکرارشان چاره‌جویی کرد. فعلاً در پرانتز همین یک پیشنهاد را مطرح کنم که بهتر است دوره‌ی آینده‌ی نظام پزشکی چهار سال و نیمه باشد تا انتخابات ما بیافتد بعد از انتخابات ریاست جمهوری و بخش عمده و نامربوط این التهابات و هیجانات فروکش ‌کند و هر کس به کار خودش مشغول باشد. (بیشتر…)