به‌دست خود درِ سازمان را گل نگیریم/ دکتر مهران قسمتی‌زاده

واقعاً شاید من بی‌تجربه‌ام و لازم است بزرگان ما در مسایل صنفی- که خیلی بیشتر از من در این مسایل تجربه دارند- مرا در مورد اخباری که از اختلاف در سازمان نظام پزشکی تهران می‌شنویم و از آن سر درنمی‌آوریم ارشاد کنند. شاید تاکنون من به‌غلط فکر می‌کردم که سازمان نظام پزشکی باید فارغ از هرگونه جانبداری سیاسی، نماینده‌ی صنفی جامعه‌ی پزشکی و تنظیم‌کننده‌ی روابط افراد این جامعه با مردم و استفاده‌کنندگان از خدمات پزشکی باشد. شاید من به‌غلط فکر می‌کردم که عمده‌ترین مساله‌ی فعالان صنفی جامعه‌ی پزشکی حفظ شان و منزلت جامعه‌ی پزشکی است یا مهم‌ترین مشکل در ذهنیت فعالین صنفی این جامعه حل مشکل سرانه‌ی درمان است. شاید من به‌اشتباه فکر می‌کردم که حداقل در منظر فعالان صنفی جامعه‌ی پزشکی، سازمان نظام پزشکی از قداستی خاص برخوردار است و آن‌هایی که مدعی دفاع از این سنگر پزشکان‌اند حاضر نمی‌شوند به‌هیچ دلیلی و با هیچ هدفی آن را تضعیف کنند.
شاید؛ اما نه! (بیشتر…)

نتایج انتخابات نظام پزشکی تهران: شکاف بزرگ

در فاصله‌ی چند ماه تا انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات سیاسی‌ترین سازمان نظام پزشکی کشور هم برگزار شد و در آن دو تن از کاندیداهای پیشین انتخابات ریاست جمهوری رتبه‌های اول و دوم را کسب کردند تا جنگ قدیمی اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان در این سازمان ادامه داشته باشد. ولی در حالی که در سطح کشور نیروهای راست تکنوکرات بیشتر گرایش‌های اصلاح‌طلبانه نشان می‌دهند، در جامعه‌ی پزشکی بخش عمده و قدرتمند بخش خصوصی (بیمارستان‌های خصوصی) نه در کنار نیروهای اصلاح‌طلب که در جبهه‌ی رقیب آنان قرار دارد. شاید مهم‌ترین دلیل این پارادوکس، استحاله‌ی راست ایدئولوژیک جامعه‌ی پزشکی و سازش و هم‌سویی آن با طبقات فوقانی اقتصادی این جامعه، خودآگاهی صنفی بیشتر در طبقات فوقانی و انفعال و سرخوردگی در طبقات زیرین (پزشکان عمومی به‌ویژه پزشکان جوان) باشد که بردار سیاسی کلی این جامعه به راست میل کرده است. و البته تداوم خاطره‌ی عملکرد انجمن‌های اسلامی دانشجویی در دهه‌ی ۶۰ هم بی‌تاثیر نیست… (بیشتر…)