۱- می‌گویند تاریک‌ترین ساعات شب همان دم‌دمای پیش از سر زدن سپیده است. من که هیچ‌وقت آن موقع شب به آسمان زل نزده‌ام، اما قاعدتاً باید همین‌جور باشد. درست در زمانی که با بحران «سیاسی‌نمایی انتخابات نظام پزشکی» و رد صلاحیت‌های بی‌سابقه‌ی متعاقب آن گمان می‌رفت فاتحه‌ی این نهاد چهل و چند ساله و فراگیر صنفی برای همیشه خوانده و از آن شیری بی یال و دم و اشکم بر جای مانده باشد، سر زدن جوانه‌ای که پس از برآمدن و بالیدن «ائتلاف بزرگ جامعه‌ی پزشکی ایران» خوانده شد، امید را در دل‌ها زنده کرد و تا حد زیادی آب رفته را به جو برگرداند.
برای نخستین بار ائتلافی از جامعه‌ی پزشکی تشکیل شده بود که پیش از انتخابات «اهداف، خط مشی و برنامه‌ها»یش را منتشر می‌کرد،۱ نامزدهایش را معرفی می‌کرد و برای انتخاب‌هایش معیار و مبنا داشت. این‌ها را مقایسه کنید با دوره‌های پیش که همان صبح انتخابات یا شب قبلش در دو سوی مجمع عمومی، دو قطب راست و چپ سازمان لیست‌های اصلی انتخاباتی را می‌دادند و لیست‌های فرعی هم معمولاً مربوط به شهرستان‌ها و ترکیبی از بده بستان‌های قومیتی و رفاقتی بود.

۲- ترکیب فعلی شورای‌عالی و هیات رییسه‌ی مجمع عمومی نظام پزشکی البته آرمانی نیست۲ چون گذشته از آن‌که در هیچ دوره‌ای تمام نخبگان و برجستگان صنف در انتخابات شرکت نمی‌کنند، در این دوره بحران سیاسی‌نمایی اولاً بسیاری از نامزدهای بالقوه را از حضور در این آزمون صنفی منصرف کرد و ثانیاً برخی از کارآمدترین به میدان آمدگان را از دم تیغ عدم احراز صلاحیت گذراند؛ اما با در نظر گرفتن همکاران واجد شرایط، این ترکیب ۲۵ نفره مسلماً یکی از بهترین ترکیب‌های ممکن است. از صلاحیت‌های شخصی و سوابق صنفی یک‌یک این عزیزان که بگذریم، همان نگاه تشکیلاتی که در بند پیش بدان اشاره کردیم، دلیل این خوش‌بینی است. رویکرد تشکیلاتی و جمع‌گرایانه‌ی این برگزیدگان، هم آنان را به اهداف و برنامه‌هایی که اعلام کرده‌اند متعهد و در برابر آن پاسخگو می‌کند و هم سبب این امیدواری می‌شود که به‌دلیل پشتیبانی فراگیری که از بدنه‌ی صنف (چه در قالب نظام پزشکی‌های شهرستان‌ها و چه انجمن‌های علمی- صنفی) دریافت کرده‌اند، در چهار سال آینده نیز این ارتباط دوسویه را حفظ کنند و از توانمندی‌های گسترده‌ی «اتاق فکر»ی بسیار کارشناس و علاقه‌مند به رفع مشکلات پیش روی نظام سلامت و ارایه‌ی راه حل‌هایی نوین برای ارتقای کارآمدی آن برخوردار شوند. فراموش نکنیم که اعضای منتخب شورای‌عالی نظام پزشکی فقط ۲۵ نفرند و این تعداد فقط در حد قله‌ی همان کوه یخ معروف است؛ الباقی به هنرنمایی ریاست کل، شورای‌عالی و سایر ارکان سازمان در برقراری و حفظ ارتباط ارگانیک با این اتاق فکر بستگی دارد.

۳- در پایان هم باید به برگزیدگان جدید شورای‌عالی نظام پزشکی، هیات رییسه‌ی مجمع عمومی و ریاست کل سازمان تبریک بگویم و از آنان قدرشناسی کنم؛ مسوولیتی را پذیرفته‌اند که شهامت و از خود گذشتگی می‌خواهد. شهامت پذیرفتن این مسوولیت که ناگفته پیداست، چون از همین حالا و صندلی را تحویل نگرفته، چندین هزار امید جامعه‌ی پزشکی (همان مطالبات انباشته!) طوقی شده به گردن آنان بر!۳ و از خود گذشتگی هم دقیقاً به‌معنای نثار ساعات و روزها و مجموعاً در یک دوره‌ی چهارساله، ماه‌هایی از عمر و زندگی ارزشمند و «یک‌بار مصرف»ی است که باید در پای جمع و منافع آن قربانی کنند؛ آن هم در این دوره و زمانه که هر کسی به کار خود مشغول است و امن و آسایش فردی اولین اولویت محسوب می‌شود.۴ امیدوارم به‌همین اندازه که امروز از انتخاب آنان رضایت داریم، چهار سال بعد هم به این گزینش آگاهانه و مسوولانه‌ی خود افتخار کنیم.

۱- faragirmd.com/?p=1853
۲- به‌عنوان مثال، چه کسی می‌تواند جای خالی شخصیتی چون دکتر ایرج فاضل را بر کرسی مثلاً ریاست شورای‌عالی نادیده بگیرد؟
۳- چندین هزار امیدِ بنی‌آدم/ طوقی شده به گردن فردا بر (ترکی کشی، شاعر قرن چهارم هجری).
۴- گویا حافظ برای همین روزها گفته است که: من این مقام به دنیا و آخرت ندهم/ اگر چه در پی‌ام افتند هر دم انجمنی!

دکتر مسعود جوزی

دبیر انجمن پزشکان عمومی رشت
مدیر مسوول ماهنامه‌ی «پزشکان گیل»

Email: masoud_jowzi@yahoo.com

به‌نقل از: هفته‌نامه‌ی سپید