روایتی دیگر از مجمع عمومی انجمن پزشکان عمومی ایران/ دکتر مهرداد محمودی

نوشته‌ای که در زیر می‌خوانید، روایت دکتر مهرداد محمودی است از آن‌چه در مجمع عمومی اخیر انجمن پزشکان عمومی ایران گذشته که پس از درج در سایت شورای هماهنگی پزشکان عمومی گیلان، با حذف و اصلاحاتی توسط نامبرده برای ما نیز فرستاده شده است. اگرچه روایت زیر مورد تایید هیات مدیره‌ی انجمن پزشکان عمومی رشت (که ۷ نفرشان در این مجمع حضور داشتند) نیست، ولی با توجه به این‌که راوی خود نیز یکی از اعضای هیات مدیره‌ی انجمن رشت است و همچنین به‌دلیل اعتقاد به لزوم گردش آزاد اطلاعات، عیناً و بدون هیچ‌گونه ویرایشی در این سایت منتشر می‌شود.

گزارش نخستین “مجمع عمومی فوق العاده” و سراسری” انجمن پزشکان عمومی ایران”
نخستین مجمع عمومی فوق العاده انجمن پزشکان عمومی ایران راس ساعت ۱۰ صبح بیستم خرداد ماه ۸۹ ، بر اساس برنامه ای که از پیش اعلام شده بود ، در تالار ابن سینای دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد.
پیش از آغاز گزارش این مجمع مهم، به دلیل برخی صحبت ها وپرسش هایی که در جریان برگزاری آن پیش آمد، به گمانم تاکید بر یک نکته و اشاره به برخی بندهای اساسنامه انجمن علمی پزشکان عمومی ایران بسیار ضروری است:
۱- مجمع فوق العاده همانگونه که از نامش پیداست مجمعی کاملا متفاوت ازیک مجمع عمومی عادی است. در مجمع عمومی فوق العاده (که مطابق با بند ۲-۱۲ اساسنامه انجمن) بر حسب ضرورت یا از سوی هیئت مدیره یا بازرس یا یک پنجم از اعضای پیوسته انجمن درخواست می شود فقط یک یا دو موضوع مشخص و اعلام شده از پیش از سوی درخواست کننده یا درخواست کنندگان مورد بحث و بررسی قرار می گیرد ولا غیر.این در حالیست که در یک” مجمع عمومی عادی” معمولا پس از تعیین هیئت رئیسه سنی واستماع گزارش هیئت مدیره،کلیه فعالیت های انجمن طی یکسال گذشته ومصوبات هیئت مدیره می تواند مورد بحث وبررسی ونقد اعضا قرار گیرد وبرای یک سال آینده نیز برنامه ریزی شده ودر واقع “نقشه راه”ترسیم شود.
متن بند ۲- ۱۲ اساسنامه انجمن پزشکان عمومی ایران چنین می گوید” مجمع فوق العاده که در مواقع ضروری برای انجام اصلاحات لازم در اساسنامه و یا اتخاذ تصمیم در خصوص انحلال انجمن تشکیل می شود و نتیجه تصمیمات آن در خصوص و تغییر اساسنامه پس از تصویب کمیسیون (منظور کمیسیون ۴ مستقر در وزارت بهداشت است) قابل اجرا خواهد بود. مجامع عمومی فوق العاده به دعوت هیئت مدیره یا بازرس یا یک پنجم از اعضای پیوسته تشکیل می گردد.”….
و چون این مجمع عمومی فوق العاده توسط هیئت مدیره انجمن در تهران و با اطلاع و مشارکت همه جانبه و جدی هیئت رئیسه شورای هماهنگی انجمن های عمومی سراسر کشور درخواست شده بود، بدیهی است که از پیش مقدماتش نیز می باید آماده می شد. که شده بود.
” هیئت مدیره انجمن پزشکان عمومی ایران وهیئت رئیسه شورای هماهنگی برای تشکیل مجمع عمومی فوق العاده دو پیشنهاد مشخص را در دستور کار مجمع فوق قرار داده بودند و سپس آن را (مطابق اساسنامه) نه تنها از یکماه پیش در یک روزنامه کثیرالانتشار (روزنامه اطلاعات) – که ممکن است خیلی ها به دلایلی خواننده آن نباشند – چاپ کرده بود بلکه مهمتر از آن، به منظور اطلاع همه اعضای انجمن، آن را طی فکسی به آدرس یکایک شعب فعال و غیر فعال انجمن در سراسر کشور ارسال کرده بود و پس از آن باز هم به دلیل اطمینان یافتن از رسیدن فکس ها و آگاهی یافتن همگان ازدو دستور جلسه این مجمع فوق العاده و مهم موضوع را تلفنی از طریق منشی انجمن در تهران پی گیری کرده (و تحقیا هم همه فکس ها به دست کلیه روسای شعب انجمن در شهرستان ها رسیده بود).
در همین فکس ،افزون بردو دستور جلسه و مکان برگزاری مجمع (یعنی تالار ابن سینای دانشگاه تهران) برطول زمان جلسه یعنی ساعت ۱۰ تا ۱۲ صبح بیستم خرداد ماه هم تاکید شده بود.زیرا قرار بود تنها مفاد این دو دستور که هم هیئت مدیره انجمن در مرکز وهم هیئت رئیسه شورای هماهنگی انجمنهای کشور (متشکل از دکترحسن هویدا(رئیس)،دکترمهرداد ب. محمودی(نائب رئیس اول)،دکتر حمید خاکسار(دبیر) ،دکتر مهران قسمتی زاده (نائب رئیس دوم )وهم روسای بیش از چهل انجمن کشور بر روی آن توافق کرده بودند در حضور نماینده رسمی کمیسیون ۴ وزارت بهداشت به اطلاع همه اعضا برسد ولاغیر. و اساسا قرارهم نبود در این جلسه به ویژه از سوی دکترمهران قسمتی زاده(به عنوان نائب رئیس دوم شورا ) که درهمه جلسات مزبور حضور داشت ودر جریا ن کلیه بحث ها برای به توافق رسیدن بر روی این دو دستور بود ویا دکتر بهجو(عضو هیئت مدیره انجمن شیراز که دبیر انجمنش – “دکترحمید خاکسار” – در عین حال دبیر شورای هماهنگی شعب درکشورنیزهست و اوهم حاضر وناظر برهمه جلسات.) ویا دکتر گلعلی زاده رئیس انجمن نوشهر که در آخرین نشست شورای هماهنگی شعب کشور از آغاز جلسه حضور داشت، پیشنهاد دیگری (آن هم پیشنهادی که قبلادرحضور آنان وبا حضورهمه روسای انجمن ها پس از چهار ساعت بحث ومذاکره رای نیاورده بود مطرح شود.و بد تر از آن عملکرد مشترک هیئت مدیره انجمن وهیئت رئیسه شورا ی هماهنگی شعب(که با شرح فوق انصافا صحیح هم عمل کرده بودند ـ هر چند ما هرگزصحیح مطلق وخالی از اشکال در هیچ کاری نداریم – )زیر سئوال برود!
زیرا، زیر سئوال بردن عملکرد هیئت مدیره در این مورد ویا هر مورد دیگر می توانست وهنوزهم می تواند (مطابق مواد۱ -۱۲ و ۱ -۱۳ اساسنامه انجمن) دراولین نشست مجمع عمومی عادی (که معمولا زمانی بیش از دو ساعت برای آن – به جهت داشتن فرصت کافی برای پاسخ گوئی– در نظر گرفته می شود ،مطرح شود.
با شناختی که نگارنده از این همکاران دارم وبه شرحی که درپی خواهد آمد بی گمان عملکردشان ازروی کم تجربگی بوده است . زیرا اگر کسی با تجربه کافی واشراف کامل بر مفاد اساسنامه “انجمن علمی (ونه صنفی!)پزشکان عمومی ایران که تحت مسئولیت کمیسون ۴ مستقر در وزارت بهداشت (ونه وزارت کشور) است و ” تحت عنوان انجمن علمی ،فعالیت صنفی نیز می کند ، دست به چنین عملی زده باشد نامی جز “کارشکنی” بر عملکردش نمی توان نهاد.
و اما بپردازیم به دو دستور مجمع فوق العاده وشرح جریان این نشست :
دو دستور مجمع فوق العاده این بود: ۱- افزودن نام “شورای هماهنگی شعب انجمن های پزشکی عمومی کشور” در اساسنامه انجمن پزشکان عمومی ایران (زیرا تاکنون در اساسنامه موجود و در حال اجرانامی از شورای هماهنگی شعب انجمن در شهرستان ها نیست و هیئت مدیره ـ مرکزی – انجمن پزشکان عمومی ایران همان هیئت مدیره تهران است و کلیه شعبات انجمن در سراسر کشور” شعبه” تلقی شده واز این رو می باید تابع مطلق تصمیمات هیئت مدیره تهران باشند.)این درحالیست که با کوششهای پیگیرفعالین برجسته شهرستانی ومساعدت همکاران عضو هیئت مدیره انجمن به ویژه شخص دکتر هویدا (رئیس باسابقه ودلسوز انجمن) در تهران ، این شورا از شش سال پیش تشکیل شده ودر کنار هیئت مدیره مرکزدر حال فعالیت است واز دو سال پیش( که هیئت رئیسه آن تشکیل شد)، هیئت رئیسه آن نیزهر ماه یکباردرجلسات آن(هیئت مدیره مرکزی) شرکت می جوید.
۲- افزایش تعداد اعضای هیئت مدیره مرکز از ۹ نفر به ۱۵ یا ۱۷ نفر) .واین هم به این دلیل بود که بنا شد پس از تصویب این دو بند برای گنجاندن در اساسنامه وسپس تایید کمیسیون ۴ (که تایید این کمیسیون امری الزامی در اساسنامه است!) با تنظیم یک آئین نامه داخلی نصف + یک یا نصف منهای یک از جمع ۱۵ یا ۱۷ نفره اعضای هیئت مدیره مرکزی از شورای هماهنگی انجمن های پزشکان عمومی شهرستان ها(با حق رای ) باشند.
و آنچه شایان ذکر و لازم به تاکید ویژه است اینکه برای توافق بر روی همین دو” دستور” همکار بزرگوار وپیش کسوت مان جناب دکتر حسن هویدا رئیس انجمن پزشکان ایران (که هم اکنون درحال سپری کردن دهه هفتم عمر پر تلاش خویش است) برخلاف نظر منتقدین در آن مجمع ، براستی نشان داد که خواهان مشارکت هرچه بیشتر و البته منطقی وقانونی شهرستان ها ( با توجه به محدویتهای اساسنامه که یک انجمن علمی تلقی شده و نه صنفی) در تصمیم گیری انجمن مرکزی هستند. زیرا اولا دو جلسه چهار ساعته مشترک با حضور اعضای هیئت مدیره انجمن پزشکان عمومی ایران (تهران) و هیئت رئیسه شورای هماهنگی شهرستانها (از جمله نگارنده این یادداشت به عنوان نائب رئیس اول، دکتر خاکسار به عنوان (دبیر) و دکتر قسمتی زاده (به عنوان نایب رئیس دوم) ـ آنهم به فاصله یکماه ـ در تهران به منظور ” راه جوئی” (با توجه به محدودیت های قانونی اساسنامه) تشکیل دادند وثانیا یک جلسه سراسری مشترک دیگر نیز با شرکت همه اعضای هیت مدیره مرکزی ،هیئت رئیسه شورا و نمایندگان بیش از چهل انجمن سراسر کشور ( که غالبا روسا یا دبیران انجمن شهر خویش بودند) با اعلام قبلی دستور جلسه (به منظور طرح در هیئت مدیره شهرستان ها پیش از آمدن نمایندگانشان به تهران) تا همه جوانب این موضوع مورد بررسی وتوافق کامل همه نمایندگان انجمن ها درسراسر کشور قرار گیرد.
بدیهی است که هم در آن دو جلسه و هم به ویژه در این یک جلسه سراسری که بنده نیز در کنار دکترهویدا افتخار اداره آن را بر عهده داشتم، پیشنهادهای بسیار وحتی مغایر با اصول اساسنامه مطرح شد و بحث های بسیار داغ وبعضا تندی نیز به جریان افتاد تا جائیکه دکتر هویدا به دلیل نا امید شدن از نتیجه گیری وبه قهر لحظاتی جلسه را ترک گفت و این نشست بسیار مهم نزدیک بود که به شکست بیانجامید! اگر اعلام تنفس یکربعه از سوی نگارنده این گزارش که در آن لحظه مسئولیت اداره جلسه را بر عهده داشت نبود شایدآن جلسه بدون نتیجه پایان می گرفت.
در طول مدت یک ربعه تنفس با پیشنهاد نگارنده این گزارش به جناب دکتر هویدا و دکتر خاکسار و مشورت با سایر اعضاء با نفوذ وتاثیرگذار شورا از شهرستان های مختلف (ازجمله دکتر قسمتی زاده) قرار شد فقط همین دو موضوع( ونه هیچ موضوع یا پیشنهاد دیگری) در دستور کار مجمع عمومی فوق العاده قرار گیرد…..
پس از پایان یافتن زمان تنفس و استقرار همکاران بر صندلی های خود این دو پیشنهاد را با استدلال اینکه: در هر حال تصویب این دو پیشنهاد گامی به پیش و البته هنوز نه کاملا ایده آل برای مشارکت هر چه بیشر ما فعالین صنفی شهرستانی است، به رای گذاشتیم که خوشبختانه با اکثریت نزدیک به اتفاق آرا تصویب شد. سپس قرار شد که در اسرع وقت این دو دستور برای روسای سراسر انجمن ها فاکس شود (که شد) و تاریخ جلسه نیزتعیین شود که بیستم خرداد ماه تعیین شد.
با این توضیحات وتمهیدات صورت گرفته طبعا هم اینجانب هم جناب دکتر هویدا و هم همه همکاران برجسته مان درتهران و شهرستان ها مانند دکتر ستاری از اصفهان دکتر بابائی و دکترروزدار از کرج، دکتر رستم زاده از ارومیه ودکتر افشار ،دکتر صفاری،دکتر بیدختی (بازرس کل انجمن) و ….که در جلسه حضور داشتند انتظار داشتیم که با حضور نماینده کمیسیون ۴ که با دعوت قبلی ورسمی انجمن در جلسه مجمع فوق العاده حضور یافته بود، این دو پیشنهاد در کمترین زمان ممکن و با اجماع کامل به تصویب برسد وزحمات چندین ساله فعالین دلسوز وبا تجربه شهرستانی وتهرانی به نتیجه برسد.اما متاسفانه این چنین نشد !
زیرا در کمال شگفتی ناگهان درآغاز جلسه شاهد توزیع بیانیه ای در یک صفحه( ظاهرابه سردمداری همکاران عزیزمان آقایان دکتر قسمتی زاده (رئیس انجمن لاهیجان) و دکتر بهجو(عضو هیئت مدیره شیراز) ودکتر گلعلی زاده رئیس انجمن نوشهر شدیم .( زیرا تنها این سه تن بودندکه نوبت گرفته و از آن بیانیه دفاع کردند!) .
مضمون بیانیه همان در خواست هایی بود که در جلسه آخر با شرکت روسا و نمایندگان بیش از چهل انجمن تشکیل شده بود ورای نیاورده بودونزدک بود که آن نشست را با شکست مواجه کندو امضای ۱۲ انجمن از ۴۰ انجمن را در پای خود داشت !انجمن هایی که یا مانند انجمن نوشهر ،اساسا تجربه وسابقه ای در شورای هماهنگی پزشکان عمومی کشورو چگونگی تشکیل شدن آن ندارند(ولودر شورایعالی نطام پزشکی نماینده داشته باشند ) ویا اگر دارند طی یک دوسال گذشته غالبا در هیئت مدیره شان اعضای کم تجربه( والبته با حسن نیت) به دلایل مختلف حائز اکثریت شده اند وبه عنوان نماینده انجمن شهرهای شان جای اعضای با تجربه را در شورای هماهنگی شعب در کشور گرفته اند
با این مقدمه اینک می پردازیم به گزارش جریان جلسه مجمع وگفتو گوهائی که درآن رخ داد:
جلسه پس از تقدیراز جایگاه پزشک وپزشکی و…دعوت از هیئت رئیسه سنی مجمع برای استقرار در جایگاه هیئت رئیسه توسط مجری آغازین برنامه و معرفی همکار عزیزمان دکتر بابائی (دبیر انجمن کرج) ازسوی هیئت رئیسه به عنوان گرداننده (دبیر) جلسه و سپس تلاوت آیاتی از قرآن مجید و سرود ملی کشورمان آغاز شد وسپس با صحبت های همکارمان دکتر حسن هویدا (هم به عنوان رئیس هیئت مدیره مرکزی ووهم به عنوان رئیس شورای هماهنگی شعب انجمن در کشور) ادامه یافت .صحبت های دکتر هویدا عمدتا به دلایل تشکیل این مجمع فوق العاده و گردش کار ( که در این گزارش ذکر شد) اختصاص داشت . سپس دکتر بابائی (دبیرمجمع) دو دستور مجمع را از روی همان فاکسی که به همه شهرستان ها ارسال شده بود قرائت کرد و سپس ( مطابق با مفاد بند ۲-۱۲ اساسنامه که ناظر بر چگونگی انجام یک مجمع فوق العاده ( و نه مجمع عمومی عادی است ) از حاضرین در مجمع درخواست کرد که با توجه به محدودیت زمانی ، خارج از دستور جلسه صحبت نکنند.
نخستین کسانی که نوبت گرفتند ویکی پس از دیگری در پشت تریبون قرار گرفتند به ترتیب دکتر گلعلیزاده (رئیس انجمن نوشهر) دکتر بهجو (عضو هیئت مدیره شیراز که خود را سخنگوی انجمن شیرازدر مجمع معرفی کرد!!و دکتر قسمتی زاده (رئیس انجمن لاهیجان و نائب رئیس دوم هیئت رئیسه شورای هماهنگی شعب بودند.
صحبت های دکتر گلعلیزاده عمدتا تذکرات آئین نامه ای بود که البته برخی از آن تذکرات صحیح هم بود (اما همانگونه که در مقدمه ذکر شد با توجه به توافقات همه جانبه ای که با حضور روسای چهل انجمن ،هیئت مدیره مرکزی و هیئت رئیسه شورا شده بود و همکارمان دکتر گلعلیزاده نیز در نشست آخر سراسری ( که توضیح داده شد) کاملا در جریانش بود، و با توجه به محدودیت وقت جلسه و اینکه قرار شده بود در حضور نماینده کمیسیون ۴ آن دو دستوربه اطلاع اعضاء رسیده واگر اعضایی – که در جریان گردش کار (پیش ازتشکیل مجمع )نبوده اند وپرسشی دارند به پرسش های شان پاسخ داده شود وسپس رای گیری به عمل آید، برای نگارنده شگفت انگیز بود! مضافا اینکه همین انتقادات از سوی ایشان می توانست ( و هنوز هم می تواند) در یک مجمع عمومی عادی مطرح شود (که قرار است با توجه به سرآمدن دوره سه ساله هیئت مدیره مرکزی (تهران) و پس از تصویب این دو دستور و تایید آن از سوی کمیسیون ۴ بزودی در تهران تشکیل شود.)
دکتر گلعلیزاده در پایان سخنان خود در کمال ناباوری خواستار طرح دو پیشنهاد(ظاهرا) جدید!، بی توجه به فرصت کم جلسه و اینکه این دوپیشنهاد اصلا جدید نبود و پیش از آن درباره آن در مجمع سراسری انجمن های کشور( که ذکرش رفت) بحث کافی شده بود، گردید.
پس از سخنان دکتر گلعلیزاده ،دکتر بیدختی (بازرس کل انجمن) به دکتر بابائی( گرداننده جلسه) به درستی تذکر داد که با توجه به اساسنامه و فرصت کم “مجمع فوق العاده” ای که هیئت مدیره مرکزی با دوپیشنهاد مشخص خواستار تشکیل آن شده است و خواستارآری یا نه گفتن اعضا (پس ازپرسشها وپاسخ های کافی) فقط در مورد همان دوپیشنهاد شده است و ونه چیز دیگر. وایشان نمی تواند پیشنهاد یا پیشنهادات دیگری را که ممکن است بسیارهم باشد واز سوی هرکسی مطرح شود، در دستورکار” مجمع فوق العاده” قراردهد (چون این مجمع عادی نیست که در آن این کارجایز باشد) ، دکتر بهجو به عنوان سخنران دوم پشت تریبون قرار گرفت. دکتر بهجو که گوئی اساسنامه انجمن را نخوانده و یا از خاطر برده است که کمیسیون ۴ چه محدودیت های قانونی شدیدی برای ورود و مشارکت انجمن های شهرستانها در تصمیم گیریهای هیئت مدیره مرکزی قائل شده است مضافا اینکه در اساسنامه تدوین شده ودر حال اجرا این کمیسیون اصلا ما را به عنوان یک انجمن صنفی (سندیکا) به رسمیت نمی شناسد بلکه ما را فقط یک انجمن علمی می داند و همه تلاشهای فعالین صنفی برجسته تهران و شهرستان ها هم از ۶ سال پیش به خاطرآن است که راهی ابتکاری برای خروج از این بن بست های ایجاد شده برای گسترش فعالیتهای صنفی و در چهارچوب های قانونی بیابند ،از هیات رییسه‌ی مجمع خواست به پیشنهاد ۱۲ انجمن شهرستانی توجه کند. او با این تذکر که انجمن‌های فوق از فعال‌ترین انجمن‌های کشور هستند و نمی‌توان نظرات آن‌ها را نادیده گرفت، گفت: «انجمن (علمی) پزشکان عمومی ایران به‌صورت فعلی به‌عنوان یک تشکل فراگیر دارای اشکال ساختاری است، چون در حال حاضر انتخابات هیات مدیره توسط یک مکانیسم سراسری انجام نمی‌شود و نمی‌تواند در خور نام انجمن مشروعیت پیدا کند. پس بهتر است برای برطرف کردن این اشکال، تغییر اساسنامه به این صورت باشد که مجمع عمومی از هیات مدیره‌های سراسر کشور تشکیل شود تا آنان هیات مدیره‌ی مرکزی را انتخاب کنند.»( توضیح : تاکید بر روی (علمی) در به کار بردن نام انجمن پزشکان عمومی ایران که ظاهرا دکتر بهجو از خاطر برده است ،از سوی نگارنده است .)

نفر سوم همکارمان در هیئت رئیسه شورای هماهنگی شعب کشور، دکتر قسمتی زاده بود: دکتر قسمتی زاده با لحنی انتقادی بسیار تند که گوئی اصلا در جریان امور و فاکس دستور جلسات به شهرستان ها نبوده است (؟!!) با اشاره به اطلاعیه کوچکی که در روزنامه کثیرالانتشار اطلاعات چاپ شده بود با بلند کردن روی دست پاره ای از روزنامه(اطلاعات) به انتقاد از هیئت مدیره مرکزی و دفاع از آن بیانیه پرداخت!
” وی با اعتراض به بی‌اعتنایی هیات رییسه و دبیر مجمع به پیشنهاد انجمن‌های دوازده‌گانه و اصرار ایشان بر این‌که شرکت‌کنندگان مجمع فقط باید به سوالات اعلام شده از سوی هیات مدیره‌ی انجمن پاسخ دهند، گفت: «مجمع عمومی بالاترین رکن انجمن است و هیات مدیره نمی‌تواند برای آن تعیین تکلیف کند. از سوی دیگر، چون هیات مدیره‌ی انجمن در آگهی منتشره در روزنامه و دعوت‌نامه‌ای که به شعب ارسال داشته، فقط به تشکیل مجمع به‌منظور بررسی پیشنهادها در مورد تغییر اساسنامه اشاره کرده است، نمی‌تواند با تغییر دستور جلسه، آن را به اظهارنظر در مورد سوالات هیات مدیره محدود کند!”(به نقل از ماهنامه خصوصی پزشکان گیل که در رشت منتشر می شود)
طبیعی است که هم توزیع آن بیانیه و هم صحبت های این سه همکار وبه ویژه دکتر قسمتی زاده اسباب شگفتی ودر عین حال نگرانی همکاران پرسابقه،ازجمله دکتر ستاری (از اصفهان)، دکتر روزدار(ازکرج)، دکتر هویدا ، دکتر افشار،دکتر بیدختی،دکتر صفاری(ازتهران)واز جمله نگارنده این یادداشت گردید زیرا هم نگارنده این یادداشت و هم این عزیزان برای تشکیل شورای هماهنگی کشوری وهم برای به تصویب رساندن همین دو پیشنهاد و درج آن در اساسنامه انجمن تاکنون زحمات بسیار زیادی را متحمل شده و مسافرت های فراوانی را به شیراز، اصفهان، کرج، تهران و…با هزینه شخصی داشته ایم. با توجه به تجربه جلسه نمایندگان سراسر کشور( که شرح آن داده شد )، احساس کردیم که این دوستان آگاهانه یا ناآگاهانه قصد دارند تا مانع از تصویب همین دو پیشنهاد که گامی بسیار مثبت و رو به جلو در انجمن (با آن اساسنامه ای که ذکرش رفت و کمیسیون ۴ سخت در پشت آن ایستاده است) شوند ازاینرونخست نگارنده این گزارش بی آنکه از پیش قصد رفتن به پشت تریبون را داشته باشد به ناگزیر از رئیس جلسه نوبت گرفت و در پشت تریبون قرار گرفت . در پشت تریبون طی یک صحبت ده دقیقه ای (که متاسفانه در گزارشی که از همکارمان دکتر قسمتی زاده در همان ماهنامه خصوصی به چاپ رسیده است حتی یک جمله آن ذکر نشده است!!) یک نکته را به همکاران حاضر در جلسه و یک نکته را به عنوان تذکر به گرداننده جلسه (همکار عزیزمان دکتر بابایی از کرج) یادآور شدم . صحبت من با همکاران پس از ذکر خلاصه ای از تاریخچه شش ساله تلاش های نمایندگان شهرستان ها برای نقش داشتن در تصمیم گیری انجمن تهران و محدودیت هایی که کمیسیون ۴ در اساسنامه قائل شده است، همان بود که در جلسه نمایندگان انجمن از سراسر کشور گفته بودم.یعنی تصویب همین “دو دستور” هم می تواند گامی بسیار مثبت و رو به جلو- اگر چه نه ایده ال – برای انجمن مان که یک N.G.O واقعا مستقل در یک کشور در حال توسعه است ومی خواهد در چهار چوب های قانونی هم فعالیت نماید، باشد و نکته دوم هم یادآوری این نکته به گرداننده جلسه بود که مطابق اساسنامه و برای نتیجه گیری در یک مجمع عمومی فوق العاده (تاکید می کنم فوق العاده !)که همه همکاران در جریان آن هستندو وقت محدودی نیز که داریم وهیئت مدیره با دستور مشخص خواستار آن شده است، ایشان موظف است از پرداختن به هر موضوع خارج از دستورو یا پیشنهاد جدیدی که علی الاصول دریک مجمع عمومی عادی با وقت وفرصت کافی قابل طرح وبررسی است ( و بزودی تشکیل خواهد شد)باید ممانعت به عمل آورد که خوشبختانه با حمایت و همکاری همکاران عزیز، دلسوز و مسئولیت پذیرمان دکتر ستاری ( از اصفهان) دکتر روزدار، از کرج ، دکتر افشار ( از تهران و دکتر حسن هویدا ( در چند نوبت) که آنان نیز با صحبت های موثرشان بر همین نکته تاکید کردند اعضای حاضر در مجمع( که دست کم پنجاه نفر شان از شیراز با هزینه خود انجمن شیراز به تهران آورده شده بودند!)قانع شدند ولذا دو پیشنهاد مشترک هیئت مدیره مرکزی و شورای هماهنگی شعب انجمن در شهرستان ها به رای گذاشته شد و با اکثریتی نزدیک به اتفاق آرای حاضرین(با بلند کردن دست) به تصویب رسید و مجمع به کار خود پایان داد.
با اینحال اما آنچه به نظر می رسد این است که گویا همکار عزیزمان دکتر مهران قسمتی زاده هنوز با توجه به استدلالات ارائه شده و رای گیری های به عمل آمده و تصویب این دو پیشنهاد در مجمع قانع نشده اند زیرا طی گزارشی که در همان مجله خصوصی فوق الذکر که در حوزه صنفی در رشت منتشر می شود گزارشی نوشته اند که بسیار شگفت انگیز است.در این گزارش ( غیر از بخش نخست آن که به تلاوت آیاتی از قرآن مجید و پخش سرود ملی … اختصاص دارد،که صحیح است، به گونه ای مباحث مطرح شده در مجمع گزارش شده است که گویی ایشان اصلا درمجمع و در سه جلسه ای که ذکر شد ، به ویژه جلسه ای که با حضور هیئت رئیسه شورا ،هیئت مدیره مرکزی وبیش از چهل تن از نمایندگان سراسر کشور(یک ماه پیش از مجمع تشکیل شد) حضور نداشته اند!

واما پرسش من از دکتر قسمتی زاده عزیز این است که درج گزارش مجمعی به این اهمیت چرا دریک نشریه خصوصی وآن هم یک جانبه؟!
آیا بهتر نبود همانند دکتر عدوانی عزیز (دبیر سابق انجمن شیراز) خود مبتکر انتشار ویژه نامه ای می شد که اکنون این همکارعزیز تلفنی پیشنهادش را به همه فعالین برجسته در سراسر کشور داده است تا آرا همه صاحب نظران وصاحب قلمان انجمن به منظور تضارب آرا وتنویر افکار پزشکان عمومی کشور همزمان ودریک مجموعه انتشار یابد؟!
آیا یک طرفه به قاضی رفتن ودرج گزارشی ناقص از مجمعی به این اهمیت در “نشریه خصوصی پزشکان گیل ” که به هرحال پزشکان عمومی مخاطبش هستند وبسیاری از آنان ممکن است اصلا در جریان این تلاش های طاقت فرسای شماری از بهترین فرزندان این آب و خاک و فعالان صنفی و مدنی کشور نیستند کاری منصفانه است؟!
آیا تخریب چهره هایی چون دکتر هویدا، دکتر افشار(از بنیان گذاران انجمن در سال ۱۳۷۲) دکتر صفاری،دکتر بیدختی دکترستاری ،دکتر بابایی، دکتر روزدار، دکتر محمودی(نگارنده این گزارش) که در آن مجمع ناچار شدند به پشت تریبون بروند.و…که هم خود شما وهم همه فعالین صنفی پزشک عمومی کشور می دانند که آنان چه زحمات طاقت فرسا و دلسوزانه ای را برای شکل گرفتن همین شورای هماهنگی شعب متحمل شده اند و آنهم در میان افکار عمومی جامعه پزشکان عمومی رشت (که بسیاری از آنان به دلیل مشکلات معیشتی وسر در گریبان کار شبانه روزی داشتن اصلا در جریان امور نیستند اما مخاطب و خواننده این نوع نشریات خصوصی هستند) کاری مسئولانه است؟!
آیا گزارش ناقص شما مصداق بارز” تشویش اذهان عمومی و اضرار به غیر” نیست؟!
اگر تصور می کنید که نیست به یادداشت دکتر بهمن مشفقی عزیز که پزشکی شریف و صاحب قلم در لاهیجان است و در پایان همین گزارش ،و به نقل از نشریه خصوصی پزشکان گیل، یاد شده آمده است توجه کنید!

با این حال نخستین مجمع فوق العاده سراسری انجمن پزشکان عمومی گیلان با هوشیاری همکاران عزیزمان دکتر ستاری ، دکتر روز دار،دکتر بابائی دکتر هویدا ، دکتر افشار، دکتر صفاری(که به موقع یک به یک در پشت تریبون قرار گرفتند) نهایتا (واگرچه با دشواری) به نتیجه رسید. وهمه حاضرین در مجمع (غیر ازدکتر قسمتی زاده وچند تن دیگرکه به همراه او آمده بودند، از جمله صاحب امتیاز نشریه خصوصی پزشکان گیل ) در حضور نماینده کمیسیون ۴ به آن رای مثبت دادند. هر چند بنا بر اطلاع واصله هنوزمعلوم نیست که کمیسیون ۴ با همین دو درخواست اندک انجمنها ی پزشکان عمومی سراسر کشورهم موافقت کند!
اما فارغ ازآن گزارش غیر منصفانه ویکطرفه اینک آنچه بیش از همه مایه نگرانی نگارنده این گزارش شده است جمله آخر این گزارش(یادداشت دکتر قسمتی زاده در قسمت پرداختن به: “حواشی این جلسه “است که نشان از یک نوع راه نشان دادن ناشیانه به کمیسیون ۴ برای “کان لم یکن “کردن همین دو مصوبه ناچیز برای مشارکت عمومی همه پزشکان عمومی در تصمیات هیئت مدیره مرکزی دارد.
حاشیه پرداز این گزارش که امیدوارم دکتر قسمتی زاده نباشد، با خوشحالی(!) نوشته است :”
“و آخرین خبر: بنا به شنیده‌ها، کمیسیون‌ انجمن‌های تخصصی وزارتخانه با این استدلال که عمر قانونی هیات مدیره‌ی فعلی پیش از این‌ها به پایان رسیده است، مصوبات مجمع فوق را کان لم یکن اعلام کرد!”

این راه نشان دادن آنچنان ناشیانه و شیطنت آمیزاست که به نظر نمی رسد نگارنده آن حتی یکبار اساسنامه انجمن (علمی)پزشکان عمومی را خوانده باشد . زیرا در اساسنامه انجمن صراحتا و با تاکید قید شده است که با به سر آمدن دوره فعالیت هر هیئت مدیره ( از جمله هیئت مدیره مرکزی) تا هنگامیکه انتخابات جدیدی صورت نگرفته باشد کلیه فعالیتهای هیئت مدیره (از جمله تشکیل مجمع عمومی فوق العاده در صورت ضرورت تشکیل آن) قانونی است. و کمیسیون ۴ با هر دلیل تراشی غیر موجه ای اگرنخواهد این دو مصوبه مجمع را بپذیرد،لااقل به همین یک دلیل نمی تواند. زیرا آنان خود این اساسنامه را نوشته اند و می دانند که عمل هیئت مدیره مرکزی ( ولو با پایان یافتن دوره فعالیتش) کاملا قانونی بوده است.

تو ضیح : این گزارش در واقع در پاسخ به پیشنهاد معقول ،منصفانه وخیرخواهانه دکتر عدوانی (دبیر سابق انجمن شیراز) برای درج در ویژه نامه ای که ذکرش رفت، نوشته شده بود اما انتشارگزارش ناقص ویکطرفه همکارمان دکتر قسمتی زاده در نشریه خصوصی پزشکان گیل،هم نگارنده و هم هیئت رئیسه شورای هماهنگی پزشکان عمومی گیلان را وادار کرد تا آن را قبل از انتشار درآن ویژه نامه، در نشریه خویش (نشریه داخلی شورای هماهنگی پزشکان عمومی گیلان ) منتشر کند
توصیه ما به دکتر عدوانی عزیزاین است که عین گزارش چاپ شده دکتر قسمتی زاده در نشریه خصوصی پزشکان گیل را بدون انجام هیچ ویرایش جدیدی حتما در ویژه نامه ای که ایشان قصد دارد به منظور تضارب آراء صاحب نظران انجمن منتشر کند عینا درج نماید تا همکاران دست اندر کار ودلسوز در سراسر کشور “یاد داشت ایشان” را که نام “گزارش مجمع” نام گرفته بخوانند وخود بهتر قضاوت کنند.
با سپاس
دکتر مهرداد ب. محمودی
تیرماه ۸۹