شهرستان رشت می‌تواند ۵ نفر نماینده در مجمع عمومی نظام پزشکی داشته باشد/ دکتر محمدکاظم پورکاظمی

بر اساس ماده‌ی ۶ قانون سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران، هیات مدیره‌ی نظام پزشکی هر یک از شهرستان‌ها با توجه به تعداد شرکت‌کنندگان در انتخابات هیات مدیره‌ی شهرستان خود، می‌تواند یک یا چند نفر از بین اعضای انتخابی را به‌عنوان نماینده‌ی خود، برای تشکیل مجمع عمومی به‌ترتیب زیر معرفی کند:
الف- تا ۵۰۰ نفر شرکت‌کننده در انتخابات، یک نفر
ب- از ۵۰۱ تا ۱۰۰۰ نفر شرکت‌کننده، دو نفر
ج- از ۱۰۰۱ تا ۱۵۰۰ نفر شرکت‌کننده در انتخابات، سه نفر.
به‌همین ترتیب، تا حداکثر ۸ نفر برای کلان‌شهرهایی مانند تهران به‌عنوان نماینده‌ی حوزه‌ی مربوطه انتخاب می‌شوند. طبق ماده‌ی ۴ قانون، کلیه‌ی اتباع ایرانی پزشک، دندانپزشک، دکتر داروساز و متخصصین و دکترای علوم آزمایشگاهی (حرفه‌ای یا متخصص) تشخیص طبی و لیسانسیه‌های پروانه‌دار گروه پزشکی شامل اپتومتریست، ادیولوژیست و … در صورت پرداختن به کار حرفه‌ای می‌بایست به عضویت سازمان درآیند. به این ترتیب در شهرستان رشت که شاغلین همه‌ی گروه‌ها بالغ بر ۲۶۵۰ نفر هستند، به طور قطع شش صندوق جداگانه‌ی انتخاباتی خواهیم داشت، و چنان‌چه در روز ۲۷ دی‌ماه ۸۷ گروه‌های مختلف پزشکی پای صندوق‌های رای حاضر شوند، هیات مدیره‌ی آینده می‌تواند از بین خود ۵ نفر را در مجمع مورد نظر معرفی کند. شاید این امر دست‌نیافتنی باشد اما با اندکی صرف وقت عملی است، چرا که اولاً روز انتخابات همواره روز جمعه است، ثانیاً ساعات رای‌دهی طوری است که می‌توان این وظیفه را در وقت مناسب صبح یا عصر انجام داد، ثانیاً محل برگزاری عمدتاً سالن مرکز آموزشی و درمانی الزهرا است که قابل دسترسی است و گذشته از آن دیدار همکاران خود موهبتی است برتر.
کلمه‌ی انتخاب همواره در تمام اجتماعات پیشرفته بازگو کننده‌ی رشد فکری و تفاهم جمعی در هر جمعیتی است. آن‌گاه که سخنی از انتخابات به میان می‌آید جنب‌وجوش تازه‌ای نیز به‌دنبال خود به وجود می‌آورد که نتیجه‌ی این جنبش و فعالیت‌ها، انتخاب فردی است که بیشتر در آن جمعیت شناخته شده و حسن عمل و پشتکارش بر افراد آن اجتماع ثابت گردیده است. اما در مورد گروه‌های پزشکی به‌ویژه پزشکان با کمال تاسف و نهایت صداقت بایستی گفته شود که نه‌تنها هیچ حالت مشابهی با آن‌چه که در فوق ذکر شده است وجود ندارد بلکه بعضی از عزیزان، چنان گرفتار نابسامانی‌های روزمره‌اند که حتی نتوانسته‌اند به اساسی‌ترین مسایل مربوط به خود و حرفه‌شان سروسامانی بدهند.
شاید ذکر این موضوع که در دنیای مترقی، افراد تحصیل‌کرده چشم و چراغ مملکت و پشتوانه‌های کشور خود هستند ضروری به‌نظر برسد. میل دارم به‌جای انتقاد از دیگران به خود اندیشیده و اصلاحات را از خودمان آغاز کنیم. سال‌هاست که نظام پزشکی داریم. با وجودی که اعضای آن جزو نخبه‌گان جامعه هستند، متاسفانه به‌جای پیشرفت روز به‌روز در موقعیت نامساعدی قرار می‌گیریم آیا ناظر سیر قهقرایی حرفه بودن کار درستی است؟ پاسخ سوال روشن است. ما چاره‌ای جز سامان یافتن مجموعه‌ای مقتدر و متشکل نداریم. به این هدف نخواهیم رسید مگر نیاز آن را عمیقاً درک کرده و در هر موقعیت و مقامی که هستیم فراموش نکنیم که نظام پزشکی به همه‌ی افراد جامعه‌ی پزشکی تعلق دارد و در موفقیت یا عدم موفقیت آن همه سهیم هستیم. ما باید در انتخاب افرادی که برای این کار وقت می‌گذارند و از حسن شهرت شغلی و اجتماعی برخوردارند همت بگماریم که کلید معمای ماست. هدف کلی خدمت در نظام پزشکی حفظ شأن وقداست پزشکی است که امروزه به دلایل عدیده‌ای کمرنگ گردیده است.

دکتر محمدکاظم پورکاظمی
دبیر هیات مدیره‌ی نظام پزشکی رشت
عضو شورای‌عالی نظام پزشکی کشور

به‌نقل از پیک نظام پزشکی رشت، شماره‌ی ۲۵، پاییز ۱۳۸۷