به برنامه‌ها رای بدهیم / دکتر منصور میرفندرسکی

انتخابات جدید نظام پزشکی در راه است، وقتی که بسیاری از همکاران جامعه‌ی پزشکی از ظلم تصمیم‌گیرندگان بر این جامعه خون می‌گریند.
باید یکی شویم.
باید فراتر از انجمن‌های علمی جامعه‌ی پزشکی، مانند تمام اقشار و حِرف دیگر جامعه صاحب صنف باشیم.
باید همدیگر را درک کنیم. باید دوست بداریم یکدیگر را. باید یکی شویم و کسانی را که ما را از هم گسیخته و بی‌خبر از هم می‌خواهند وادار به تکمین خواسته‌های برحق خود کنیم. واقعیت تلخ این است که ما حامی نداریم و واقعاً ما را ذلیل و دریوزه می‌خواهند، حال آن‌که جامعه‌ی پزشکی باید در تمام تصمیم‌گیری‌ها دخیل باشند. باید که از وزارتخانه و دیگر تصمیم‌گیرندگان که حتی از وزارتخانه بیشتر در سرنوشت ما دخیل‌اند بخواهیم به خواسته‌های برحق ما تن دهند.
به‌یاد بیاوریم که در نشریه‌ی سازمان تامین اجتماعی (مجله‌ی «آتیه») تا وقتی که تعرفه‌های واقعی جدی پی‌گیری نمی‌شد، سازمان تامین اجتماعی از طرفداران این طرح بود، ولی وقتی که این طرح جدی شد از مخالفین جدی آن شد. واقعیت این است که سازمان‌های بیمه‌گر، همانند برخی دیگر از سازمان‌های کشور ما، نقش یک سازمان فراقانونی را با قاطعیت دنبال می‌کنند و حتی زیر بار مصوبه‌های وزارت بهداشت هم نمی‌روند. به‌عنوان نمونه وقتی که وزارتخانه از سازمان‌های بیمه‌گر می‌خواهد تعرفه را ۱۵ درصد افزایش دهند و آن را برای بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی اضافه کنند هم زیر بار نمی‌روند و حرف خود را به کرسی می‌نشانند.
نزدیک انتخابات نظام پزشکی هستیم. از همکاران داوطلب برای انتخاب نظام پزشکی می‌خواهیم به جامعه‌ی پزشکی برنامه ارایه کنند. بگویند برای ۱۵ هزار پزشک بیکار چه برنامه‌ای دارند، برای تعرفه‌ها چه برنامه‌ای دارند، چگونه می‌خواهند رابطه‌ی یک‌طرفه‌ی سازمان‌های بیمه‌گر را با جامعه‌ی پزشکی اصلاح کنند؛ سازمانی که خود در هر سال تعرفه‌ی دریافتی از مردم را افزایش می‌دهد و از تکالیف خود می‌کاهد و حاضر نیست برای قشر ضعیف پزشکان عمومی همین افزایش را لحاظ کند. باید جامعه‌ی پزشکی در تمام امور، به‌خصوص دخل و خرج سازمان‌های بیمه‌گر توضیح بخواهد و فراتر از آن، جامعه‌ی پزشکی بر این دخل و خرج نظارت داشته باشد. همه باید بدانند شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی با موافقت چه افرادی و ارگانی و برای چه اهدافی تشکیل شده و چه کسانی به‌غیر از سازمان تامین اجتماعی از آن بهره می‌برند. این ارزش افزوده را پزشکان ایجاد کرده‌اند اما خود کمترین بهره را از آن برده‌اند (نقل از روزنامه‌ی همشهری). این مسایل در حالی حاکم است که پزشکان خانواده، به‌عنوان قشر آسیب‌پذیر جامعه‌ی پزشکی، از عقب افتادن دریافت کامل حقوق ماهیانه‌ی خود رنج می‌برند و بین سازمان تامین اجتماعی و وزارت رفاه پاس می‌شوند. سازمان تامین اجتماعی باید توضیح دهد با وجود تاسیس شرکت سرمایه‌گذاری و افزایش این سرمایه به رقمی نجومی، چرا از پرداخت تعرفه‌های عادلانه طفره می‌رود، در حالی که پزشکان عمومی از داشتن حداقل یک زندگی آبرومندانه محروم‌اند.
باید به وزارت بهداشت و سازمان‌های بیمه‌گر قبولاند در تمامی مسایل از جامعه‌ی پزشکی نظرخواهی کنند و بدون موافقت جامعه‌ی پزشکی برنامه‌ای را پایه‌گذاری نکنند، چرا که عقل جمعی بهتر از عقل چند تن محدود ثمربخش است و مردم از سیاست‌گذاری‌های معیوب این سازمان‌ها ضرر می‌کنند.
پیشنهاد می کنم سازمان نظام پزشکی از چند نفر اقتصاددان و حقوقدان بخواهد مناسبات جامعه‌ی پزشکی و ارگان‌های ذی‌ربط را بررسی و وضع حقوق حقه‌ی این جامعه را روشن کنند تا جامعه‌ی پزشکی با دیدی روشن درصدد تحقق این اهداف باشد.
اگر می‌خواهیم نظام سلامت سالم و به‌تبع آن انسان سالم (که محور توسعه است) داشته باشیم، در این انتخابات باید به کسانی رای بدهیم که برنامه ارایه کنند و ما به برنامه‌ی ارایه شده رای بدهیم نه افراد. باید با تمام قوا در تحقق این امر کوشا باشیم.

دکتر منصور میرفندرسکی
متخصص بیماری‌های زنان
اصفهان، بیمارستان سینا