۲۰ هزار پزشک برای ۵۰ میلیون نفر

پزشک خانواده در شهرها هم دولتی شد

۷/۵/۸۷، خبرگزاری فارس: رییس مرکز توسعه‌ی شبکه وزارت بهداشت با تشریح نحوه‌ی اجرای برنامه‌ی پزشک خانواده در شهرها گفت: «۵ هزار مجتمع پزشک خانواده با استقرار یک تیم ۱۴ نفره برای هر ۱۰ هزار نفر جمعیت در شهرها ایجاد می‌شود.»
محمد‌اسماعیل مطلق افزود: «برنامه‌ی ملی پزشک خانواده از سال ۸۴ با اعتباری بالغ بر ۳۳۰ میلیارد تومان برای روستاها و شهرهای زیر ۲۰ هزار نفر شروع شد و اکنون ۲۰ میلیون نفر جمعیت روستایی تحت پوشش این برنامه هستند. قانون برنامه‌ی توسعه‌ی چهارم دولت را مکلف کرده تا پایان این برنامه که سال آینده است، این طرح را در سراسر کشور اجرا کند و رییس‌جمهوری نیز در سخنرانی ۲۲ بهمن سال گذشته و بعد از آن در پیامی که به کارگروه پزشک خانواده ارایه کرد بر شروع اجرای این طرح در شهرها از شهریور امسال تاکید کرد.»
وی گفت: «اجرای این طرح در شهرها در مرحله‌ی اول نیازمند ایجاد فضاهای فیزیکی و نیروی انسانی لازم برای ارایه‌ی خدمات سطح یک، شامل مراقبت‌های اولیه و خدمات پزشکان خانواده است. در زمان حاضر ۲ هزار و ۴۰۰ مرکز بهداشتی- درمانی دولتی در شهرها وجود دارد و ۱۷۰۰ پایگاه بهداشتی شهری نیز داریم. بنابراین همین الان بیش از ۴ هزار فضای فیزیکی برای شروع طرح پزشک خانواده در شهرها در اختیار داریم که البته باید فضاهای فیزیکی تامین اجتماعی، شرکت نفت، فرهنگیان و مانند آن را نیز با حمایت دولت به این مجموعه افزود.»
رییس مرکز توسعه‌ی شبکه و ارتقای سلامت وزارت بهداشت افزود: «بر اساس طراحی انجام شده برای اجرای طرح پزشک خانواده در شهرها باید مناطق جغرافیایی شهری بلوک‌بندی شود و هر بلوک حدود ۱۰ هزار نفر جمعیت شهری را شامل می‌شود و برای هر بلوک تعریف‌شده، باید یک مجمع خدمات پزشک خانواده ایجاد شود.»
وی ادامه داد: «بر اساس طرح موجود، باید در هر مجتمع پزشک خانواده‌ی شهری حداقل ۴ پزشک، یک کارشناس تغذیه، یک نفر کارشناس روان‌شناسی بالینی، یک نفر ماما، یک نفر کارشناس بهداشت محیط، یک نفر کارشناس بیماری‌ها و ۳ نفر کاردان بهداشت خانواده مستقر باشند. خدمات هر یک از این مراکز باید جامع باشد و ارتباط هر یک از این مراکز با مراکز سطح بالاتر خدمات تخصصی و فوق تخصصی نیز تعریف شود.»
وی اضافه کرد: «بر اساس این طرح بسته‌های خدمات بهداشتی- درمانی با اجرای برنامه‌ی پزشک خانواده در همه‌ی مراکز شهری، حاشیه‌ی شهرها و محروم‌ترین مناطق، استاندارد و یک‌سان می‌شود و فقیرترین و ثروتمندترین مردم از حداقل خدمات یک‌سان و استاندارد برخوردار می‌شوند.»
وی گفت: «در زمان حاضر مراکز ارایه‌کننده‌ی خدمات بهداشتی و درمانی خصوصی در شهرها در مناطقی به‌صورت متمرکز توزیع شده است و مردم مجبورند برای دسترسی به این خدمات مسافرت‌های متعدد شهری را انجام دهند. با اجرای این طرح خدمات اولیه‌ی سلامت به‌طور عادلانه توزیع می‌شود و این همان موضوعی است که مطابق آموزه‌های دینی و سیاست‌های دولت عدالت‌محور است.»
مطلق افزود: «ایده‌آل این است که در آینده بخش خصوصی نیز برای ایجاد مجتمع‌های پزشک خانواده وارد شود اما تا آن زمان باید دولت این مراکز را با تجمیع امکاناتی که در کل دستگاه‌های دولتی وجود دارد ایجاد کند. در شهرهای کوچک حتی اگر مراکز آماده‌ای وجود نداشته باشد، به‌علت ارزان‌تر بودن املاک، امکان خریداری فضای فیزیکی لازم وجود دارد و در شهرهای بزرگ نیز با توجه به تمرکز جمعیت در مناطق خاص می‌توان در یک مجتمع بزرگ‌تر، چند تیم پزشک خانواده را مستقر کرد و جمعیت بیشتری را در یک فضای فیزیکی پوشش داد.»
وی گفت: «اساس خدمات پزشک خانواده، پیش‌گیری و سلامت‌محوری خدمات است و تلاش می‌شود تا با شناسایی به‌موقع عوامل خطر، از بروز بیماری پیش‌گیری شود. در عین‌حال برای هر شهروند ایرانی یک پرونده‌ی سلامت تشکیل می‌شود که سابقه‌ی او را در تمام ایام عمر ثبت می‌کند و به این ترتیب امکان ارایه‌ی خدمات دقیق‌تر با توجه به سابقه‌ی بیمار فراهم می‌شود.»
وی افزود: «با توجه به جمعیت تعریف‌شده‌ی هر پزشک برای ۲۵۰۰ نفر در شهرها، برای اجرای طرح پزشک خانواده در شهرها به حدود ۲۰ هزار پزشک خانواده نیاز است که البته با افرادی که برای پایش و ارزیابی برنامه لازم است، تعداد بیشتری می‌شود. پزشکان خانواده باید از حقوق مکفی که برای آن‌ها ایجاد انگیزه کند برخوردار باشند و دولت برای اجرای این طرح در شهرها باید اعتبار لازم را تامین کند، اما پزشکان خانواده نیز باید بدانند که استخدام دولت نمی‌شوند و بر اساس قراردادهای یک‌ساله مشغول به کار می‌شوند و موفقیت آن‌ها و دریافت حقوق مناسب به ارایه‌ی خدمات بر اساس بسته‌ی تعریف‌شده و رضایتمندی مردم بستگی دارد.