استاد سخن

زنده شود هر که پیش دوست بمیرد

مرده‌دل است آن‌که هیچ دوست نگیرد

هر که ز ذوقش درون سینه صفایی‌ست

شمع دلش را ز شاهدی نگزیرد

طالب عشقی؟ دلی چو موم به‌دست آر

سنگ سیه صورت نگین نپذیرد

صورت سنگین‌دلی کشنده‌ی سعدی‌ست

هر که بدین صورتش کشند، نمیرد!
(بیشتر…)